صفحه محصول - پروپوزال بیماری آرتریت روماتوئید، تاب آوری، ویژگی‌های شخصیتی و راهبردهای مقابله‌ای

پروپوزال  بیماری آرتریت روماتوئید، تاب آوری، ویژگی‌های شخصیتی و راهبردهای مقابله‌ای

دارای 159 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال:  بیماری آرتریت روماتوئید، تاب آوری، ویژگی‌های شخصیتی و راهبردهای مقابله‌ای

تعداد صفحه: 159 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...



مقدمه
امروزه الگوی حاکم در زمینه بیماری و سلامت، الگوی جامع زیستی- روانی - اجتماعی  است که عوامل روانشناختی و اجتماعی را به موازات عوامل زیست شناختی در فرآیند بیماری، دخیل می داند. گسترش این الگو منجر به پیدایش حوزه های بین رشته ای پزشکی رفتاری و روانشناسی سلامت شد که در آن موضوعاتی از قبیل تنیدگی- بیماری، عادات رفتاری مخل سلامتی، پیش بینی پذیر بودن بیماریها در افراد مختلف و کاربرد روشهای درمانی روانشناختی در کنار درمان های پزشکی، با همکاری پزشکان و روانشناسان مورد بررسی و پژوهش قرار می گیرد.
در بین بیماریهای جسمانی، بیماریهایی که رابطه نزدیکتری با عوامل روانشناختی دارند و علت طبی خاصی برای آنها وجود ندارد بیماریهای روان تنی  خوانده می شوند. در واقع مشخصه بیماریهای روان تنی علایم جسمانی یا نارسا کنش وری  هایی در اندام های مختلف بدن است که شبیه علایم بیماریهای شناخته شده پژشکی است اما در علت شناسی با آنها تفاوت دارد و معمولا نمی توان علت طبی برای آنها پیدا کرد( گاچل، باوم و کرانتز ، 1989).
تحقیقات نشان داده است عوامل روانشناختی در علت شناسی و پیشرفت برخی از بیماریها که با عنوان روان تنی شناخته نشده اند هم نقش دارد. دامنه این بیماریها از اختلالات مغز و اعصاب مثل مولتیپل اسکلروز   تا بیماریهای عفونی و بدخیم مثل سل و سرطان خون گسترده است(ویت کاور و دودک ، 1973؛ نقل از گاچل، باوم و کرانتز، 1989). بر این اساس طبقه اختلالات روان تنی که در دومین راهنمای تشخیصی و آماری بیماریهای روانی  (DSM-II) با عنوان" بیماریهای روان زاد" آمده بود، جای خود را به طبقه" عوامل روانشناختی تاثیر گذار بر بیماریهای جسمانی" در DSM IIIو  DSM IV داد. این طبقه نه تنها اختلالات روان تنی قدیمی را در بر می گیرد بلکه شامل هر نوع شرایط طبی که عوامل روانشناختی در وقوع و وخیم تر شدن یا طولانی تر شدن آن دخیل هستند را نیز شامل می شود ( نقل از فروزش یکتا، آزاد فلاح و نجفی زاده،1381).
طب روان تنی، بر وحدت ذهن و بدن و تعامل بین آنها تاکید دارد(سادوک،1933؛ترجمه رضایی،1387). به عبارتی تئوری کل نگری که امروزه در تمام ابعادعلوم راه باز کرده است و به اصل وحدت ذهن و بدن خارجی و داخلی، عینی و ذهنی تاکید می ورزد، در مورد علم پزشکی نیز به لزوم کل نگری یعنی ارزیابی کلی بیمار و نه فقط درمان علامتی تظاهرات بیماری تاکید فراوان دارد. به طور کلی اعتقاد بر این است که عوامل روانشناختی در پیدایش همه بیماریها نقش دارند. اما اینکه آیا این نقش مربوط به شروع ، وخامت یا تشدید بیماری است یا با زمینه سازی با واکنش نسبت به بیماری ارتباط دارد، مطلبی است که مورد بحث است و از یک اختلال تا اختلال دیگر متفاوت است (سادوک،1933؛ترجمه رضایی،1387).
آنچه مسلم است و نوع، شدت و نحوه بروز نشانه های روان تنی را تعیین می کند، تفات های فردی در نحوه تعامل با محیط و عوامل محرک، میزان آسیب پذیری ژنتیکی، امکانات مقابله ای و میزان دسترسی و استفاده از حمایت های اجتماعی و سایر ابعاد سازنده شخصیت و شالوده روانشناختی افراد است و تفاوت در همین عوامل اثر گذار در فرمول روان-بدن است که به واکنش های متفاوت افراد منجر می شود و ممکن است زیر بنای علت مرگ و میر انسان ها در اثر ابتلا به بیماری های مختلف باشد. لذا با توجه به جنبه های مثبت شخصیتی که باعث مقاومت افراد می شود کاملا ضروری است. اندام های مختلفی در هر فرد درگیر بیماری می شود؛ نوع و شدت نشانه ها و اثر بخشی درمان های مختلف زیستی و روانی در افراد مبتلا متفاوت است و همین عوامل متعدد واسطه ای، گستره ی این بیماری ها را وسیع و درمان آنها را پیچیده تر کرده است.
حوزه ای در روانشناسی تندرستی وجود دارد به نام ایمنی شناسی روانی- عصبی  که به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه عوامل روانشناختی دستگاه ایمنی را تغییر داده و سرانجام خطر بیماری را افزایش می دهد یافته های اساسی در این حوزه عبارتند از اینکه شخصیت، رفتار، هیجان، و شناخت همگی می توانند پاسخ ایمنی بدن را تغییر داده و از این رو خطر ابتلا به این بیماریها را تغییر دهند(روزنهان، سلیگمن،1999، ترجمه سید محمدی،1390،ص482).
از جمله بیماریهایی که می توان در این طبقه جای داد، بیماری آرتریت روماتوئید (RA) است. آرتریت روماتوئید، شایع ترین و مهم ترین بیماری التهابی مفاصل است که از یک پاسخ التهابی مربوط به سیستم ایمنی تشکیل می شود. در حال حاضر علت یا درمان این بیماری ناشناخته است. اخیرا روانشناسان به تحقیق روی آغاز و روند بیماری پرداخته اند. یکی از محدودیت های این تحقیقات این است که بیماران از لحاظ روانشناختی قبل از بیمار شدن مورد مطالعه قرار نگرفته اند. از این رو نتیجه گیری این که گروهی از ویژگی های شخصیتی، فرد را برای ابتلا به آن آماده می کند مشکل است(ساراسون،1987؛ ترجمه نجاریان ، مقدم و دهقانی،1383، ص484).
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه اکثر قربانیان این بیماری فشار روانشناختی زیادی محتمل می شوند. در مطالعه یی، این بیماران با گروه گواه مقایسه گردید. این مطالعه نشان داد بیماران RA حوادث زندگی بیشتری را همراه با تهدید هیجانی بالقوه بلند مدت در خلال 12 ماه پیش از آغاز نشا نه های بیماری تجربه کرده بودند( همان منبع).
در سالهای اخیر تحقیقات بسیاری درباره ویژگی های روانی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام پذیرفته اند(مورفی، دیکنز، کرید و برن استین ، 1998). یکی از حوزه های مورد علاقه پژوهشگران در این زمینه، راهبرد های مقابله با آرتریت روماتوئید در بیماران و نقش عوامل روانی – اجتماعی در آن است در دهه های اخیر، در مدل های روانشناختی متعددی، این امر پذیرفته شده که طیفی از باورها و ویژگی ها، زمینه ساز و پیش درآمد رفتارهای بیماری و از جمله راهبرد های مقابله با بیماری هستند(مسعود نیا، 1386).
 تحقیقات نشان داده است که هریک از تعارضات هیجانی و فشارهای روانی با حالات جسمانی ویژه ای در افراد آسیب پذیر همراه می شود و اینکه آیا این تعارضات و فشارهای روانی به کژکاری بدنی منجر بشود یا نه به ویژگی های فرد از جمله نیمرخ شخصیتی وی بستگی دارد(ساراسون،1987؛ ترجمه نجاریان ، مقدم و دهقانی،1383، ص424). و همچنین تحقیقات نشان داده است که تاب آوری عاملی است که به افراد در مواجه و سازگاری با شرایط سخت و استرس زای زندگی کمک می کند و آنها را در برابر اختلالات روانی و مشکلات زندگی محافظت می کند(ایزدیان، امیری، جهرمی و حمیدی،1388؛ به نقل از حمید، کیخسروانی، بابامیری و مصطفی دهقانی،1392).
بیان مساله
بیماری آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن و پلی سیستماتیک است(اوده ، 1997) و همچنین یکی از بیماریهای خود ایمن است که در آن نظام ایمنی به بافت سالم خودی حمله می کند، در این بیماری علاوه بر مفاصل، اندام های دیگر مانند پوست، مخاط، ریه، قلب و عروق، چشم، دستگاه گوارش و کلیه نیز ممکن است در گیر شوند( نقل از فروزش یکتا، آزاد فلاح و نجفی زاده،1381).ویژگی این بیماری، وجود التهاب مزمن سینوویوم به ویژه در مفاصل کوچک است که اغلب موجب تحلیل غضروف مفصلی و استخوان های مجاور می شود. تقریبا 5/0 تا 1 درصد جمعیت جهان به این بیماری مبتلا هستند و قسمت عمده مبتلایان را زنان میانسال تشکیل می دهند(اوده، 1997).
اصطلاح تاب آوری  در اصل و ابتدا در متالوژی برای نشان دادن قابلیت مواد برای برگشت به حالت اولیه بعد از کشیده یا فشرده شدن و مقاومت در برابر ضربه یا فشار مداوم استفاده شده است(گلدستین و بروکز ، 2005). در طب و روانشناسی تاب آوری نشان دهنده مقاومت جسمانی، بهبود خود انگیخته و توانایی برقراری مجدد تعادل هیجانی در موقعیت های تنش زا است( مورالس ، 2007، نقل از شفیع زاده 1391). تاب آوری یا توانایی سازگاری مثبت با مصیبت یا آسیب، یک موضوع روانشناختی است که در ارتباط با پاسخ فرد به تنش آسیب زا و موقعیت های مشکل آفرین زندگی بررسی شده است. بعضی دیدگاه تاب آوری را به عنوان پاسخ به یک واقعه خاص و بعضی دیگر آن را به عنوان یک سبک مقابله ای پایدار در نظر می گیرند(لاموند، دیپ، الیسون و همکاران ،2009). مفهوم تاب آوری به صورت های مختلفی تعریف شده است. لوتار و چیچتی  (2004، به نقل از کمپبل- سیلس، کوهن و استین ، 2006) تاب آوری را یک فرایند پویا می دانند که در آن افراد با وجود تجارب آسیب زا یا مصیبت بار، سازگاری مثبت نشان می دهند.